ونیز (به ایتالیایی: Venezia) جزیره‌ای در شمال ایتالیا که در خلیجی از تالاب ونتزیا در نزدیکی دریای آدریاتیک قرار گرفته‌است و به صورت جزیره‌های کوچک است. جزیره‌ها به وسیلهٔ کانال‌هایی از هم جدا شده‌اند و تردد در شهر به وسیله قایق صورت می‌گیرد و خودرویی وجود ندارد.
شهر ونیز یکی از شهرهای گردشگرپذیر ایتالیااست و سالانه میلیون‌ها گردشگر به این شهر می‌روند. از دیدنی‌های این شهر می‌توان به میدان سن مارکو محل دفن مرقس یکی از حواریون عیسی مسیح که به سن مارکو مشهور است، اشاره کرد.
شهر ونیز به خاطر شکل عجیب و همچنین تعدد آثار تاریخی و هنری و معماری در لیست میراث جهانی یونسکو نیز قرار گرفته که همین موجب شده سالانه میلیون‌ها نفر (بیست میلیون به‌طور تخمینی) از سر تا سر جهان برای دیدن این شهر سفر کنند.
تاریخچه شکل‌گیری
شهر ونیز به صورت امروزی در ۸۰۰ سال بعد از میلاد با پیشینه زیستی ماقبل تاریخ به وجود آمد.
تالاب ونیز در ۸۰۰ سال بعد از میلاد مسیح کم‌کم شکل امروزی را به خود گرفت قبل از آن هم با توجه به منابع غنی برای شکار و ماهیگیری افرادی می‌زیستند به‌طور پراکنده، طبق شواهد تاریخی در زمان قبل از رومیان نیز تمدنی با مشاغلی از قبیل ماهیگیری، تولید نمک و حمل و نقل دریایی در این منطقه وجود داشته. با آمدن رومیان به این منطقه مشاغل رونق بیشتری می‌گیرد و بنادر ساخته می‌شود (کیوجا) اولین بندر ساخت رومیان در نزدیکی ونیز است. آثار متعددی که هنوز هم پای بر جاست در همین دوران ساخته می‌شود و بنا بر شواهدی رومیان از ونیز به عنوان تفرج گاه برای تعطیلات نیز استفاده می‌نمودند. بنا بر نظر کرونیکن آلتیللانته تاریخ‌نویس قرن ۱۱ میلادی، برای اولین بار در ۲۵ مارس ۴۲۱ با افتتاح کلیسای سن جاکومتو بر روی پل ریآلتو شهر ونیز به‌طور رسمی ایجاد شد بعدها ساکنان نواحی اطراف با پناه آوردن به ونیز بعد از حملات مکرر لونگو باردی‌ها در سال میلادی ۵۶۸ به جمیعت شهر افزودند.
جاذبه‌های گردشگری
ونیز، شهر عابرین پیاده، تنها شهری در جهان است که در آن ماشین تردد نمی‌کند و برای قدم زدن بسیار مناسب می‌باشد. جزیره اصلی و مرکزی ونیز که ریالتین نام دارد را می‌شود به راحتی در یک ساعت پیاده‌روی تماشا کرد.
ونیز به داشتن کوچه‌های باریک معروف است. علت باریک بودن آن‌ها این است که در گذشته، تنها مسیر ارتباطی، کانال‌های شهر بوده و درب اصلی هر ساختمان به یک کانال باز می‌شده و خیابان‌ها تنها فضایی برای جدا کردن ساختمان‌ها از یکدیگر بوده و کاربرد دیگری نداشتند. (منبع ویکی پدیا)
